Trefwoorden

KLARA. Niets dan dankbaarheid voor de kansen die ik van Klara gekregen heb. Ik ga de zender missen wanneer ik met pensioen ben (september volgend jaar). Wel hoop ik gebeurlijk nog te gast te zijn voor een vervanging of wat dies meer zij. Maar het is zoals in een huwelijk: beide kanten moeten dit willen; ik houd de deur op een kiertje.

RELIGIEUS. Tot in het diepst van mijn wezen ben ik een homo naturaliter religiosus. Het heeft niets met bigotte vroomheid te maken.

WIKIPEDIA. Het is een kompas, een soort GPS om snel en efficiënt je weg te vinden, maar net als de GPS een prachtige uitvinding van deze informatietijd.

GEDICHTEN. Poëzie overkomt je. Mensen ontmoeten en hun eigen habitat schilderen, waardevolle of cruciale elementen daarvan observeren - zoals die aan de toog opduiken, of gewoon in hun lichaamstaal op straat - het maakt allemaal deel uit van het schrijfproces, dat veel en veel meer is dan een brouwsel van eigen verbeelding. Momenteel voel ik me eerder een soort monnik in zijn klooster. Niks mis daarmee, natuurlijk. Maar de inspiratie komt langs andere wegen. Via brieven, dagboekfragmenten, boeken, via herinneringen en foto's. Veel meer via het verleden. Ik heb in mijn leven veel gereisd, en al die exotische plekken zijn er continu. Hoor ik de postbode bellen, word ik onmiddellijk gekatapulteerd naar een zen-klooster op Hokkaido, waar het belletje net zo klonk. Er staat een foto van een mooie Syriër die ik ooit ontmoette in Damascus, soms tuimelt hij naar beneden en dan denk ik dat hij een boodschap voor mij heeft.

TWITTER. Scherp en bitter medium. Ik voel me aan het stuur van een auto die ik niet ken.

FACEBOOK. Op zich niks mis mee, al ruikt het meestal naar toogpraat en reageren mensen alleen op mooie plaatjes. Je kan een prachtige tekst plaatsen, je kan bijvoorbeeld uitleggen dat de komische aspecten bij Dostojevski vonken zijn teweeggebracht door een contact van het evangelie met het boeddhisme, de Oosterse geest, maar dan krijg je vijftien likes. Plaats je van jezelf een foto met een zak friet, levert dat 180 likes op. En dat is wat me... wel, een beetje stoort.

BLOG. Gratis gedichten lezen, waarom ook niet.

BOEKEN. Mijn boeken en bundels. Hiernaast. Onder 'Boeken'.

PROUST. Proust heeft, om het in de woorden van Alain de Botton te zeggen, mijn leven veranderd, en zelfs gered. Hij heeft mij in een cruciale fase van mijn bestaan anders leren kijken naar de werkelijkheid, die zich op dat moment in een wrede gedaante openbaarde (mijn ouders en tweelingzusje waren net verongelukt; ik lag zelf als vijftienjarige jongen in een kliniek in Duitsland te bekomen van de klap. Een vriendin van mijn moeder had als cadeautje een boek van Proust voor me meegebracht; het zou een echte EHBO worden voor mij).

ZIEK. Tja, soms zijn we ziek. En dat is niet het einde van de wereld. Je geeft je lichaam de beste zorgen, je laat de natuur beslissen, je gaat een beetje buiten je lichaam staan, je kijkt naar je verleden, je koestert een gevoel van dankbaarheid om wat er geweest is... en geloof me, dat helpt enorm. En, vooral: je beseft dat je niet ALLEEN ziek bent; je bent ook een man die nog veel kan doen, die velen kan helpen, die -- vooral -- inspireren kan.

ONGEVAL. Wanneer ik in de bioscoop een auto-ongeval zie gebeuren in de film, wil ik naar huis. Ik wil het ongeval uit mijn jeugd met rust laten.

CONTACT. Het begint met een blik. Een blik in een wereld waarin iedereen steeds maar wegkijkt, bang om niet anoniem te blijven. Mensen laten hun blik vallen op de grond en rapen hem niet op. Ik kijk mensen aan. En soms glimlach ik, als de kust veilig is. Want ik geloof in de glimlach. Ik wil contact. 

LIEFDE EN ANDERE OVERVLOED. Een parallel leven kunnen leiden in je boeken, net zoals Proust dat deed in 'A la Recherche du Temps Perdu.'