Woorden en muziek. Altijd op zoek naar de ultieme symbiose.

Bart Stouten is dichter. Hij was jarenlang presentator bij KLARA, waar hij tot eind september 2021 met veel succes dagelijks het programma Klassiek Leeft presenteerde. 

Stouten, gouden regeringsmedaille aan het Koninklijk Atheneum Sint-Truiden, winnaar van de opstelwedstrijd 1974 van de Alliance Française, was in de jaren tachtig werkzaam als copywriter en bij de Universiteit Antwerpen.

De dynamiek van radio als kunstmedium daagde hem o.a. bij het beluisteren van de heruitzending, op de langegolf, van de oorspronkelijke hoorspelen van Samuel Beckett n.a.v. diens 80e verjaardag in 1986. In 1990, toen hij bij Radio1 werd aangesteld als producent bij de dienst Hoorspelen van de VRT, heeft hij die Beckett-juweeltjes integraal vertaald en gerealiseerd in een Nederlandstalige versie, samen met regisseur Martine Ketelbuters. Later leidde hij ook andere hoorspelreeksen voor de Vlaamse radio met exclusief werk van o.a. Tom Stoppard, Harold Pinter en Peter Handke.

Voor Zegge en Schrijve, het literair magazine van Radio3, verzorgde Stouten in het midden van de jaren negentig poëtische sfeerbeelden met interview en discursieve introductie. Drie jaar lang presenteerde hij het dagelijkse Pak van Sjaalman (1998-2000) waarin hij samen met Gudrun de Geyter en Johan Van Cauwenberge inzoomde op aspecten van hedendaagse literatuur en filosofie. 

Bij Klara werkte hij mee aan het literair magazine Volgeboekt en presenteerde meer dan tien jaar lang het spitsprogramma De Tuin van Eden (een poëtische mix van klassiek, jazz, wereld- en filmmuziek). Nadien was er Stouten op Zondag (2010-2013) en het lunchprogramma Bellevue (2011-2013).

Van 2013 tot aan zijn pensioen in 2021 presenteerde Bart Stouten elke weekdag bij Klara het klassieke muziekprogramma Klassiek Leeft. 

Op 2 oktober 2021 blikte hij terug op zijn carrière bij Katelijne Boon in het programma De Liefhebber.

Op 19 december 2021 was hij in gesprek over zijn carrière en leven bij Friedl Lesage in Touché op Radio1.  

Op vraag van Klara was hij, tijdens zijn pensioen, vanaf 9 oktober 2021 tot 24 juni 2022 wekelijks op vrijdagavond, presentator van een one-off reeks die de terugkeer markeerde van De Tuin van Eden. 

Als dichter heeft hij zijn stijl langzaam laten rijpen in wat hij zijn 'goudmijn van dertig gekartonneerde Griekse schriftjes' noemt, literaire dagboekaantekeningen die hij dagelijks maakte (sedert het overlijden van zijn ouders en tweelingszus in een tragisch ongeval midden in zijn puberteit) zonder te weten welke definitieve vorm ze later zouden krijgen.

Bart Stouten is een groot liefhebber en kenner van muziek en voelt zich aangetrokken door auteurs en dichters die zelf iets doen met de muziek in hun werk (Beckett, Proust, Celati, Barthes, Eliot, Powell, Bernlef, Cendrars, Hellman, Waugh, Maeterlinck, Musil, Pasolini, Yeats, Mishima, Cocteau).

Na een aantal 'obscure' uitgaven waaraan hij 'warme herinneringen' bewaart, hoewel hij er zich nu niet langer in thuisvoelt, publiceerde hij tot hiertoe twaalf 'officiële' bundels en een negental romans en proza-teksten.

Stoutens poëzie is een zoektocht naar vrijheid, ver weg van de 'makkelijke expressie'. Hij vertrouwt erop dat de woorden zélf naar hem toekomen, zegt hij, en daarom kan hij hen ook beminnen. Hoewel hij vanuit een streng disciplinegevoel schrijft, laat hij zich niet de ijzers aanbinden door voorschriften inzake vorm en genre. De rake toon is alles, voor Stouten. En daar blijft hij koortsachtig naar op zoek.

Op zondag 7 november 2021 kreeg Bart Stouten in Roeselare de Zilveren Rodenbachpen uitgereikt. Deze pen is een onderscheiding van de Stad Roeselare waarmee men voorname dichters wil eren en uitnodigen om een rol op te nemen in de samenleving om de poëzie in het hart van de mensen te brengen.